Lipowski Krzysztof Bücher

Dwaj bracia, siedząc przy łóżku umierającego ojca, w miarę rozwoju tragicznych wydarzeń ujawniają swoje polskie bądź niemieckie sympatie. Student teologii wbrew własnej woli wyrusza na front, gdzie konfrontuje okrucieństwo wojny z wizją Boga wyniesioną z dzieł teologów i filozofów. Jego siostra, oddana nazistowskiej ideologii, po upadku Trzeciej Rzeszy ucieka z miasta, wioząc ze sobą, niczym cenną relikwię, broszkę ze swastyką… – Opowiadania składające się na tę książkę ukazują spokojne nadmorskie miasteczko, którego mieszkańcy – Niemcy i Polacy – po wybuchu II wojny światowej muszą na nowo nauczyć się żyć w świecie dotkniętym Zagładą.

Sztuka Bronisława Wojciecha Linkego domaga się dziś wysłowienia. Jest to sztuka bogata i różnorodna. Spoglądając na nią, współczesny odbiorca musi doznawać zawrotu głowy – tyle tu tematów, szokujących ujęć i niezwykłych pomysłów. Dzieło Linkego odsłania niebezpieczną wyobraźnię, swoiste igranie ze skorpionem własnej imaginacji. Nie ma bowiem pośród polskich artystów XX wieku twórcy bardziej niespokojnego i trawionego obsesjami niż Linke. Jego wyobraźnia została zakleszczona w świecie wypełnionym przez fantazmaty lęku, trwogi i zagrożenia. Dzieło to, wyrastające ze sztuki początków XX wieku, świeci światłem własnym o indywidualnym, rozpoznawalnym charakterze. Tymczasem twórczość Linkego zakrzepła w nie zawsze słusznych ocenach krytyków sztuki i ludzi pióra. Pięćdziesiąt lat po śmierci artysta ten wciąż czeka na swego odkrywcę…

Ostatnia podróż, ostatnie spotkanie, ostatni list... Opowiadania i eseje Lipowskiego spaja aura smutku i żalu, przeczucia nieuchronnie zbliżającego się końca – czy to końca życia, czy tylko jego etapu. Ich bohaterowie mierzą się z przeszłością i teraźniejszością, z samotnością i zapomnieniem, z wojną i chorobą, ze starością i śmiercią. Metafizyczny lęk łączy się tu ze strachem o życie, ból przedwcześnie przerwanej miłości z bólem utraty żony, z którą po kilkudziesięciu latach małżeństwa stanowi się jeden organizm. Lipowski opisuje te tragedie z czułością i empatią. Postaci literackie rysuje subtelnie, lecz dobitnie. W postaciach historycznych dostrzega zaś to, czego często nie zauważamy – zwykłych ludzi.