Czesław Krakowiak Bücher

Książka „Pontyfikał Rzymski Pawła VI” ukazuje proces powstawania każdej jego części zgodnie z chronologią ukazywania się w formie typicznej w latach 1968-1977. W każdym rozdziale jest podany zarys rozwoju danych obrzędów do Vaticanum II, następnie opis przebiegu prac redakcyjnych nad księgą i jej ogólna charakterystyka. Znaczną część opracowania stanowi prezentacja odnowionych obrzędów. Załączony wykaz źródeł oraz ogólna i szczegółowa literatura mają pomóc czytelnikowi w bardziej szczegółowym poznaniu Pontyfikału jako księgi, którą posługuje się biskup w czasie celebracji liturgii. Ze Wstępu

W niniejszej monografii autor ukazuje i charakteryzuje działania Consilium, którego głównym celem było właściwe (recte) wprowadzenie w życie odnowy liturgii w Kościele powszechnym w Kościołach partykularnych i życiu wiernych. Instrukcje wykonawcze nadawały właściwy kierunek wprowadzanym w liturgii zmianom, aby zachować w niej hierarchiczny i wspólnotowy charakter. Kościół stopniowo wprowadzał wiernych w rozumienie liturgii przez uproszczenie obrzędów, język ojczysty, bogactwo czytań z Pisma Świętego i pełnienie prawdziwych posług i funkcji liturgicznych. Odnowę liturgii zapoczątkowaną przez Sobór Watykański II pozytywnie oceniał i kontynuował Jan Paweł II, podkreślał jej wielkie znaczenie dla całego Kościoła i wzywał do refleksji nad znaczeniem liturgii w życiu każdego wiernego.

Książka o Janie Pawle II jako kontynuatorze odnowy liturgii, w zamierzeniu autora tylko bardzo ogólnie prezentuje jego nauczanie dotyczące głównego celu reformy i odnowy liturgii po Soborze Watykańskim II, jakim jest „rozwój życia chrześcijańskiego i dostosowanie jej do potrzeb naszych czasów”(KL 1). Podstawą sprawowania świętych obrzędów są księgi liturgiczne (rozdział I). Na główne problemy związane z odnową liturgii Jan Paweł II wskazywał w przemówieniach podczas spotkań w Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (rozdział II). Bardzo ogólne omówienie treści ważniejszych instrukcji rzymskich kongregacji o odnowie liturgicznej wydanych w czasie pontyfikatu Jana Pawła II zawiera rozdział III. Rozdział IV dotyczy głównego celu odnowy liturgii w nauczaniu Ojca Świętego, jakim jest czynne w niej uczestnictwo (actuosa participatio) wszystkich - duchownych i świeckich. Analizując najważniejsze wypowiedzi wydaje się, że bez przesady Jana Pawła II można nazwać papieżem Eucharystii i kapłaństwa (rozdział V).

Święte Triduum Paschalne obejmuje kolejne etapy misterium paschalnego Chrystusa: ucztę pożegnalną z Apostołami z antycypowaną w sposób bezkrwawy ofiarą w Wieczerniku, Jego śmierć na krzyżu, spoczynek w grobie i chwalebne Zmartwychwstanie. Pod koniec IV w. święte triduum stanowiły obrzędy trzech dni Wielkiego Piątku, Wielkiej Soboty i Niedzieli Zmartwychwstania, bez Wielkiego Czwartku. Czwartek kończył przygotowania do obchodu Paschy. Dopiero później (w VII w.) wprowadzono Mszę Wieczerzy Pańskiej i Wielki Czwartek połączono z obchodami Paschy.