Ein Journalist und Publizist, der für seinen einzigartigen Ansatz beim Schreiben über religiöse Themen bekannt ist. Seine Arbeit verbindet meisterhaft tiefes Verständnis kirchlicher Angelegenheiten mit einem ausgeprägten Bewusstsein für die zeitgenössische Kultur und einer Sensibilität für neue intellektuelle Strömungen. Er sucht nach der 'interessanten Normalität' innerhalb der Kirche und hebt Einzelpersonen hervor, die im Glauben innovativ sind. Sein Stil bietet eine frische Perspektive, die sowohl Sensationsgier als auch engstirnige religiöse Kommentare vermeidet.
Czy Jezus nie mógł umrzeć ze starości? A jeśli Obcy to niekatolicy? Jeśli oddałem komuś nerkę, do kogo będzie ona należeć w dniu zmartwychwstania? Jeśli dręczą cię takie lub podobne pytania, czujesz gniecenie w duszy lub cierpisz na gonitwę myśli, sięgnij po Tabletki z krzyżykiem. Skuteczne, a zarazem łatwe do przełknięcia. Ta książka to dowód na to, że o sprawach związanych z religią i wiarą można pisać w sposób lekki i dowcipny, a jednocześnie z głębokim zaangażowaniem. Nowe wydanie.
Czy zwierzęta idą do nieba, a jeśli tak, to gdzie są, gdy my jesteśmy w czyśćcu? Czy jedzenie mięsa w poniedziałek, wtorek, środę, czwartek, sobotę i niedzielę to grzech i dlaczego? A co z rybami? Rolnicy, ekolodzy, myśliwi i księża: jak poukładać na nowo nasze relacje z resztą Stworzenia? Nowa książka Szymona Hołowni, przyjaciela dwóch cudownych psów: Grafita i Żelki, zaskakuje, inspiruje i odkrywa prawdziwą miłość, wierność i uczciwość boskich zwierząt.
Gra toczy się o najwyższą stawkę! Szymon Hołownia w nietypowy sposób zachęca nas do zmagań z Kościołem i własną wiarą. Książka odpowiada zarówno na pytania tych, którzy o Kościele wiedzą niewiele, a chcieliby wiedzieć więcej np. dlaczego pościć w piątek i czemu Kościół nie lubi wróżek, jak i tych, którzy są na wyższym poziomie wtajemniczenia. Dla nich będą interesujące rozważania o jałmużnie, wpływie kościelnej formacji na tembr głosu księży czy godzeniu zła w świecie z Bożą dobrocią. Możemy sprawdzić swoją religijną wiedzę, a także zastanowić się nad rzeczami, o których wcześniej nie mieliśmy okazji pomyśleć. Hołownia odkurza zapomnianych świętych, którzy mogą nam towarzyszyć i wspierać nas w grze o zbawienie, pokazuje, jak dziś można przestrzegać 10 przykazań lub je łamać. Książka zawiera mnóstwo anegdot i ciekawostek związanych mniej lub bardziej z religią i Kościołem, obficie czerpie zarówno z popkultury, jak i z klasyków duchowości.
Hołownia pokusił się o biografię... Boga! Czym różni się Bóg od UFO? Dlaczego Jezus zdemolował kantor? Czy Bóg lubi krew? Odpowiedź na te i inne pytania w książce Szymon Hołownia uwielbia ambitne projekty. Taki jest również ten. Jak na biografię przystało, autor zaczyna od samego początku, czyli - no właśnie, od kiedy? Relacja Boga i czasu to jeden z poruszanych przez Hołownię fascynujących tematów. Znany dziennikarz opisuje nasze wyobrażenia dotyczące Stwórcy, próbując odpowiedzieć na najczęściej nurtujące nas pytania: czy rzeczywiście Bóg jest jeden, dlaczego w Starym Testamencie bywał okrutny i mściwy, a w Nowym twierdził, że najważniejsze to kochać i przebaczać, czemu nie daje się zobaczyć, dlaczego objawił się akurat Żydom i czym jest Trójca Święta? Najważniejsze teologiczne koncepcje, charakterystyczny styl Hołowni i liczne osobiste refleksje autora na temat jego stosunku do Stwórcy to wybuchowa mieszanka!
Ludzie na walizkach to zbiór rozmów Szymona Holowni z osobami, które choroba, nieszczesliwy wypadek albo zly los doprowadzily na granice zycia i smierci. Czy stamtad widac wiecej? Jaki sens ma cierpienie? Jak nie poddac sie zwatpieniu? Co o zyciu moga nam powiedziec ci, którzy na wlasnej skórze przekonali sie, jak bardzo jest ono kruche? Wsród bohaterów ksiazki znalezli sie nie tylko pacjenci i ludzie chorzy, ale równiez ich najblizsi oraz lekarze - z ludzkim bólem zmagajacy sie na co dzien w zyciu zawodowym. O dramatycznych wyborach, z jakimi przyszlo im sie zmierzyc, rozmówcy Holowni opowiadaja jednak bez ckliwosci, za to z ogromnym dystansem i madroscia.Z cierpiacymi trzeba rozmawiac jezykiem znanym tylko tym, którzy przeszli przez cierpienie. Wie pan, kiedy umarla moja córka, a moja zona lezala w szpitalu, mialem wokól siebie wielu pocieszaczy, tlumaczy, medrców przekonanych, ze skoro wpisza cierpienie w jakis lancuch przyczyn i skutków, przestanie byc ono grozne, ze jesli cos zrozumiem - przestane czuc ból. To bzdury. Najwiecej zrobili dla mnie ci, którzy nic nie mówili, po prostu przyszli i siedzieli. To ja robilem im herbate, pytalem, czy czegos im nie trzeba. Wbrew dzwoniacym do mnie wtedy psychologom, którzy proponowali, ze wyprowadza mnie z poczucia zaloby, cierpienie ma i musi miec swoje miejsce w naszym zyciu.