Kazimierz Braun Bücher

Jedna z nejzásadnějších studií o světovém a polském alternativním divadle 60. a 70. let 20. století.

Pieśni świętego Maksymiliana i inne wiersze to zbiór religijnych tekstów poetyckich, podzielony na pięć części: Pieśni świętego Maksymiliana myśli na temat ważnych momentów życia Świętego; Naśladowania zwięzłe poetyckie refleksje nad pismami dziesięciorga świętych, m.in. św. Franciszka z Asyżu, św. Ignacego z Loyoli i św. Jana od Krzyża; Z różańcem przez kampus medytacje nauczyciela akademickiego, przemierzającego z różańcem w ręku kampus swojej uczelni; Świadectwa myśli, które autor zanotował po ważnych duchowych przeżyciach; Zamyślenia refleksje towarzyszące kolejnym godzinom codziennego brewiarza. Kazimierz Braun reżyser, pisarz i naukowiec, twórca licznych przedstawień teatralnych, autor poezji, prozy i dramatów oraz prac naukowych. W wydawnictwie Bratni Zew ukazały się jego dramaty poświęcone św. Maksymilianowi Kolbemu: Maximilianus, Mój syn, Maksymilian i Cela ojca Maksymiliana.

Dzieci Paderewskiego Pierwszy z dramatów podzielony jest na dwie części. Pierwsza z nich rozgrywa się w obozie wojskowym polskiej Armii Kościuszki w Niagara-on-the-Lake w Kanadzie wiosną 1918 roku, natomiast druga w willi pod Krakowem, latem i jesienią 1941 r. Prapremiera Dzieci Paderewskiego autorstwa Kazimierza Brauna w języku angielskim pt. Paderewski's Children odbyła się w The Black Box Theatre, Center for the Arts, University at Buffalo, 25 lutego 2005 r. Przedstawienie zostało wyprodukowane przez Wydział Teatru i tańca Uniwersytetu w Buffalo oraz Polską Fundację Kulturalną. Paderewski wraca Akcja dramatu rozgrywa się w Hotelu Pod Gwiazdą w Paso Robles w Kalifornii. Jest to historia nocy z 21 na 22 maja 1922 roku. Biorą w niej udział m.in. Ignacy Jan Paderewski, Helena Paderewska, a także Józef Piłsudski.

Współwydawca: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego„Druga Reforma Teatru. Ludzie – Zdarzenia – Idee” jest dokonanym przez prof. Kazimierza Brauna scaleniem trzech jego książek o wielkim teatralnym przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku w kulturze amerykańskiej i zachodnioeuropejskiej. Intencją edycji jest oddanie czytelnikom w jednym tomie jedynego jak do tej pory na polskim rynku opisu tamtych zjawisk, konstytutywnych dla historii teatru współczesnego.Pierwsza, zwana Wielką, Reforma Teatru wydała tworzone przez wielkich, wspaniałych twórców, jak André Antoine, Otto Brahm, Aurélien Lugné- Poe, Wsiewołod Meyerhold, Stanisław Wyspiański, Anton Czechow, Gordon Craig, wielu, wielu innych, arcydzieła sztuki teatru.Druga wojna światowa w całej Europie zatrzymała Pierwszą Reformę. Do rangi symbolu urosły: osadzenie w obozie koncentracyjnym Leona Schillera, Stefana Jaracza czy czołowego reformatora – Emila Buriana, zesłanie do sowieckich łagrów ludzi takich jak reżyser Wacław Radulski czy aktorka Jadwiga Domańska.Minęło sporo czasu, zanim po wojnie zabrała głos nowa awangarda. Najpierw przybrała formę dramatu i teatru absurdu – intelektualnego sprzeciwu wobec tego, co się stało. Dopiero potem różnorodne poszukiwania zaczęły owocować pierwszymi nieśmiałymi i nieporadnymi syntezami. Druga Reforma Teatru poczęła się wyłaniać jako wąska awangarda i pozostała ruchem niszowym, choć nie bez wpływu na całokształt życia teatralnego w swoich krajach. Na Zachodzie była wyzwaniem i alternatywą dla teatru komercyjnego, popularnego, tradycyjnego. Na Wschodzie była czymś znacznie więcej – wyzwaniem dla reżimów totalitarnych; podważała totalitarną cenzurę; kruszyła komunistyczną żelazną kurtynę; jej przedstawienia były manifestacjami wolności, wolność przybliżały. Nawiązując do Wielkiej Reformy, która wydźwignęła teatr z poziomu bulwarowej rozrywki i nadała mu status sztuki, Druga Reforma pragnęła traktować teatr jako sztukę wielką i tajemniczą. Stworzyła wiele porywających, wspaniałych widowisk i ujawniła nowe energie w teatrze.O niej jest ta książka.

Współwydawcą książki jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Autor opisuje swoje doświadczenia na najwyższym tarasie Piramidy Słońca w Teotihuacan w Meksyku, gdzie uczestniczył w Kongresie Międzynarodowej Federacji Teatrologów w 1997 roku. Teotihuacan, znane jako miejsce narodzin bogów, ma bogatą historię, sięgającą IV wieku przed Chrystusem, z populacją sięgającą dwustu tysięcy w V wieku po Chrystusie. Miasto zostało opuszczone w VII i VIII wieku, przekształcając się w ruiny na rozległym płaskowyżu. W 2019 roku, pisząc książkę, autor postanawia uporządkować swoje prace w kształcie piramidy, gdzie cztery ściany symbolizują cztery dziedziny jego działalności: teatr, pedagogikę, teatrologię i literaturę. Wspina się na każdą z tych ścian, ukazując swoją drogę życiową. Kazimierz Braun, autor, studiował na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1954-1958, po trudnych doświadczeniach związanych z aresztowaniem ojca. Samodzielnie uczył się reżyserii, inspirując się książkami, w tym „Sztuką teatru” Gordona Craiga, która ukształtowała jego rozumienie teatru jako sztuki. Wspomina również Juliusz Osterwę, kluczową postać w polskim teatrze, oraz swoje liczne wizyty na premierach teatralnych w Poznaniu i Warszawie.

Zagłada to powieść o tym, jak komuniści przejmowali władzę w Polsce i niszczyli polską tożsamość. Akcja opowiada o zagładzie polskiego ziemiaństwa w wyniku tzw. reformy rolnej. Została ona zadekretowana przez komunistyczny rząd osadzony w Polsce przez Stalina, a wprowadzana w miarę przetaczania się przez nasze ziemie frontu sowiecko-niemieckiego od lata 1944 do wiosny 1945 r. i wkraczania na nie Armii Czerwonej. Starożytny ród Szablowskich zostaje wypędzony ze swego majątku, będącego sprawnie prosperującym przedsiębiorstwem rolno-spożywczym i leśnym, zatrudniającym i żywiącym dziesiątki pracowników stałych i setki sezonowych. Niektórzy członkowie rodu tracą życie w tragicznych okolicznościach, a innych czeka poniewierka. Zagłada jest fikcją literacką - opartą wszakże na faktach i rzeczywistych wydarzeniach. Kazimierz Braun jest reżyserem, pisarzem, nauczycielem akademickim. Reżyserował, wykładał i publikował w Polsce, a po wyrzuceniu z pracy w stanie wojennym, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Irlandii. Jest autorem licznych książek z dziedziny historii teatru oraz poezji, powieści o dramatów.

Teksty, które mogą się stać podstawą biograficznych widowisk telewizyjnych albo filmów fabularnych. Opowiadają o losach i dziełach trzech Polaków: Cypriana Norwida (1821-1883) wielkiego poety, dramatopisarza, myśliciela oraz artysty sztuk pięknych; Ryszarda Bolesławskiego (1889-1937) wybitnego aktora i nauczyciela aktorstwa, znakomitego reżysera teatralnego i filmowego, który zrobił zawrotną karierę w Hollywood w latach 30. XX w.; oraz ks. Mariana Żelazka, werbisty (1918-2006) więźnia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau i przez ponad pół wieku misjonarza w Indiach. W uznaniu jego pełnej miłości i poświęcenia posługi kapłana, nauczyciela i opiekuna trędowatych Kościół katolicki otworzył w 2018 r. jego proces beatyfikacyjny.