Jerzy Strzelczyk Reihenfolge der Bücher

Skarbnica wiedzy o wierzeniach, obyczajach oraz organizacji społecznej i codziennym życiu Słowian PołabskichMnich Helmold z Bozowa był uczestnikiem niemieckich wypraw chrystianizacyjnych na Połabie i Pomorze Zachodnie. Kronikę Słowian – dzieło swego życia – zaczął spisywać w 1163 roku. Dzięki temu tak precyzyjnie ujmuje obraz XII-wiecznego świata Słowian Zachodnich – obecnie Meklemburgii w Niemczech. Autor przedstawia losy i upadek Obodrytów, Chyżan, Wagrów i Wieletów, a także próbę wymazania z kart historii ich wierzeń.Dzieło to uchroniło od niechybnego zapomnienia cały rozdział historii środkowoeuropejskiej. W późnym średniowieczu, aż po czasy nowożytne stało się również najważniejszym źródłem informacji o kulturze i obyczajach Słowian.Niniejsza edycja została opracowana i opatrzona obszernym wstępem przez cenionego historyka mediewistę, profesora Jerzego Strzelczyka.

Skąd wzięli się Słowianie? Jaką drogę przeszli od czasów koczowniczych po utworzenie samodzielnych państw w sercu Europy? Profesor Jerzy Strzelczyk - ceniony specjalista w temacie Prasłowian - pozwala zajrzeć w odległą, skrytą w dziejowych mrokach przeszłość naszych przodków. W swojej pracy udziela odpowiedzi na niezwykle intrygujące pytanie: jak przebiegała ewolucja Słowian, a w szczególności plemion, z których powstało państwo polskie? Odwołując się do badań lingwistycznych, archeologii i najcenniejszych świadectw pisanych, odtwarza prawdopodobny scenariusz zdarzeń. Ukazuje korzenie Słowiańszczyzny, następujące z czasem przemiany, rozwój plemion, ich podziały, rozkwit i upadki. Omawia kształtowanie się pomniejszych ośrodków władzy, a wreszcie niezależnych bytów państwowych z ich charakterystycznym zróżnicowaniem. Badając początki państwa polskiego przedstawione na kartach kronik, w sposób niezwykle skrupulatny oddziela fakty od legend. Jedno z najważniejszych opracowań poświęconych korzeniom Słowiańszczyzny i kształtowaniu państwa polskiego.

Tekst porusza bardzo frapujący temat – a mianowicie XIX-wiecznych, romantycznych prób historycznego dowartościowania własnego narodu poprzez przypisanie mu odpowiednio atrakcyjnej przeszłości. (…) Fałszerstwa historyczne zawsze dostarczają wiele informacji o mentalności epoki i o ludziach, którzy tego rodzaju przedsięwzięć się podejmują. Warto zatem je analizować i wyniki tych analiz publikować.

Spis treści: Spis treści Pontyfikat niecodzienny / 5 Życie i kariera kościelna / 15 Rola papiestwa u progu XI wieku / 25 Uczony / 37 Sylwester II i Otton III / 43 Sylwester II a św. Wojciech / 49 Przypisy / 53 Wybór literatury / 54 Wykaz ilustracji / 56 Nota o Autorze / 58

Otton I był władcą wyjątkowym, znacznie przekraczającym standardy epoki, którego porównać można jedynie z Karolem Wielkim. Posiadał cechy wielkiego przywódcy, odznaczał się poczuciem sprawiedliwości, umiał wykorzystywać swoje talenty militarne i dyplomatyczne.Kiedy w 962 roku został koronowany na cesarza Rzymu, przestał być jednym z wielu europejskich władców, a zaczął przewodzić całemu chrześcijańskiemu światu. Nad pogańskimi nieprzyjaciółmi – Madziarami, Normanami i przede wszystkim Słowianami połabskimi odnosił walne zwycięstwa, z Mieszkiem I potrafił zawrzeć korzystny dla obu stron sojusz. Swemu synowi, Ottonowi II, zostawił państwo silne i stabilne.Wpływ Ottona I na czasy, w których żył, był tak doniosły – w dziedzinie sztuki, literatury, architektury – że termin „epoki ottońskiej” upowszechnił się w historii.

Bohaterowie i władcy słowiańskiego Połabia są nam nieznani. Szkoda, bo to oni w czasach od Karola Wielkiego po Fryderyka Barbarossę stawiali czoło niemieckiemu parciu na wsch�d. Poprzez walki, powstania, z mieczem lub toporem w dłoniach, r�wnież intrygami, na kilka wiek�w byli języczkiem u wagi pogranicza słowiańsko-germańskiego. Choć wiecznie ze sobą skł�ceni i walczący z wszystkimi sąsiadami, ale zawsze waleczni i nieustępliwi, w swym pogaństwie dawali wyraz niezależności i dumy. Poznajmy ich tragiczne i wspaniałe losy, imiona Derwana, Drogowita, Tęgomira, Gotszalka i Niklota niech nie zostaną zapomniane, a Jaksa z Kopnika, zanim wyruszy z Henrykiem Sandomierskim do Ziemi Świętej, niechaj odsłoni dla nas historię kraju nad Hawelą. Opowieść zacznie się jednak od pewnego polskiego hrabiego, p�źniejszego autora jednej z najbardziej lubianych powieści awanturniczych - Rękopisu znalezionego w Saragossie, kt�ry w czasach Goethego postanowił poszukać ostatnich słowiańskich ślad�w nad dolną Łabą.

Referaty ze spotkania prowincjalnego salwatorianek w Goczałkowicach-Zdroju. Świat naprawdę zmieniają święci, zmieniają go też męczęnnicy - ci, którzy potrafią czynić dobro, nawet jeśli czasy są kut temu nie sprzyjąjące; którzy świadczą swoim życiem, że najważniejsza jest uczciwość i bycie blisko Boga; potrafią przebaczać i miłować nieprzyjaciół; składają swoje życie w darze innym; mężnie stają wobec przeciwności z nadzieją, że Bóg wesprze ich słabość siłą proporcjonalną do trudności, które się przed nimi piętrzą.

Mieszko I był wybitnym przywódcą, o którego życiu wiemy stosunkowo dużo. Znamy jego cele polityczne i sposoby ich realizacji. Wiemy też sporo o jego życiu rodzinnym: o kolejnych żonachi dzieciach. Jednak ten pierwszy historyczny władca i budowniczy państwa polskiego jawi się jako postać nieco tajemnicza. Pochodzenie Mieszka nie jest jasne, znaczenie imienia niepewne, a metody sprawowania władzy nad wielkim terytorium nie do końca znane.Jerzy Strzelczyk to uczony europejskiego formatu, który przybliża postać Mieszka I. Poczynając od roku 963, kiedy to młody władca wkracza na arenę wielkiej polityki, a trzy lata później w krąg krajów chrześcijańskich, autor przedstawia kolejne etapy formowania się młodego państwa. Jerzy Strzelczyk odsłania początki budowy organizacji kościelnej, sojusz z Cesarstwem Niemieckim, a także podbój kolejnych terytoriów. Odkrywamy tajemnicę słynnego testamentu władcy, by móc stwierdzić, jak „wielki i godny pamięci” był ten władca.

Praca stanowi próbę podsumowania i wytyczenia nowych kierunków w trwającej w nauce historycznej od wielu dziesięcioleci dyskusji naukowej odnoszącej się do formowania i rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa w ramach kontynentu europejskiego. Autorzy analizują procesy pojawienia się i umocnienia chrześcijaństwa oraz narodziny zrębów Kościoła instytucjonalnego w ramach Imperium Romanum, następnie przechodzą do chrystianizacji plemion i powstających na ich bazie państw barbarzyńskich. Dociekania sięgają aż do uformowania się średniowiecznej Respublica Christiana około roku 1000, a także wychodzą poza zagadnienia związane z chrześcijaństwem, ujmując kwestie religii pogańskich w Europie oraz zagadnienia innych odłamów chrześcijaństwa, jak również judaizmu i islamu.