Alessandro Barbero Reihenfolge der Bücher

Zakochany nastolatek, wojownik, ambitny polityk i genialny poeta – to tylko niektóre oblicza Dantego Alighieri, jednego z najwybitniejszych średniowiecznych twórców. Alessandro Barbero, popularny włoski historyk, kreśli wielowymiarowy portret tego artysty na tle ważnych wydarzeń epoki, takich jak bitwy, spory ideologiczne i intrygi dworskie. Przedstawia Dantego jako osobę zaangażowaną społecznie, wplątaną w polityczne zawirowania, a także ukazuje tajemnice jego warsztatu, w którym przez ponad trzynaście lat powstawało jego największe dzieło – „Boska Komedia”. Biografia, napisana w 700. rocznicę śmierci poety, jest wciągająca i sprawia, że średniowiecze staje się fascynującą epoką pełną tajemnic. Barbero, korzystając z nieoczywistych źródeł, nie daje jednak jednoznacznych odpowiedzi na pytania dotyczące Dantego, pozostawiając przestrzeń dla własnych hipotez czytelnika. Książka przedstawia bogaty fresk wydarzeń i życia społecznego we Florencji oraz na Półwyspie Apenińskim na przełomie XIII i XIV wieku. Lektura tej pozycji wzbogaca naszą świadomość o tym, że Dante był przede wszystkim człowiekiem swojej epoki, a odkrywanie tej prawdy może być ogromną przyjemnością intelektualną.

A new biography of Dante from award-winning historian Alessandro Barbero and translator Allan Cameron.

Barbero tocca i nodi fondamentali della scelta cristiana di liberare il Santo Sepolcro e dell’incontro/scontro fra il mondo cristiano e quello islamico che ne seguì. Vediamo l’intreccio tra l’impulso religioso dei cristiani che partono per la Crociata come per un pellegrinaggio, sia pur armato, le spinte espansionistiche di un’Europa in forte ripresa economica e demografica, l’indiscussa autorità politica della Chiesa di Roma. Romanziere, oltre che storico rigoroso, Barbero tratta le vicende in uno stile scorrevole, quasi un racconto fatto a voce accanto al camino. Un esperimento di grande fascino. Anna Foa Barbero racconta come le Crociate pongano un problema analogo a quello odierno, in seguito agli attacchi terroristici. Come giustificare le Crociate, un’impresa impossibile da realizzare se non ammazzando i nemici, quando il sesto comandamento vieta di uccidere? La soluzione trovata da Urbano II era di rimettere i peccati di chi fosse caduto combattendo gli infedeli: soluzione ambigua perché un peccato rimesso è sempre un peccato. Guido Barbujani, “Il Sole 24 Ore”