Kriege der Erwachsenen – Geschichten der Kinder Reihe

Roześmiana, skora do zabawy i śpiewania hit�w Justina Biebera ? właśnie taką Malalę poznajemy. Jedyne, co wyr�żnia dziewczynę spośr�d przyjaci�łek, to to, że nie zasłania twarzy chustą. Ale czy to wystarczający pow�d, by strzelić nastolatce w twarz? Szybko okazuje się, że Malala to nie zwykła nastolatka, a blogerka, kt�ra ? opisując sytuację dziewcząt w pakistańskim szkolnictwie ? naraziła się talibom.Wzruszająca opowieść o sile, kt�ra drzemie w każdym z nas, o tym, że warto walczyć i pomagać słabszym. Malala udowodniła, że wystarczy jeden odważny człowiek, by zainspirować całe rzesze.?Spotykając się z dziećmi podczas r�żnych okazji, pytam, kt�re z ich praw jest dla nich najważniejsze. Polskie dzieci wskazują prawo do wyrażania swojego zdania. Właśnie to prawo ważne jest też dla Malali Yousafzai, pakistańskiej dziewczyny, kt�ra nie tylko z odwagą z niego korzysta, ale także śmiało m�wi o kolejnym fundamentalnym prawie: prawie do nauki. W wielu krajach możliwość chodzenia do szkoły jest traktowana jako przykra konieczność. Dla Malali i jej koleżanek nauka była upragnioną, jedyną szansą na lepszą przyszłość?.Rzecznik Praw DzieckaMarek Michalak

Książka wpisuje się w serię opowieści dla dzieci o wojnie, prowadząc nas przez warszawskie getto oczami małego chłopca. Autorka ukazuje wojnę z perspektywy dziecka, co rzadko się zdarza. W historii pojawia się Irena Sendlerowa, która uratowała dwa i pół tysiąca dzieci, symbolizując piękną opozycję wobec zła. Jej przesłanie, by pomagać sobie bezinteresownie, jest kluczowe. Elżbieta Ficowska, urodzona w getcie i uratowana przez Sendlerową, opowiada o okrutnym świecie Holokaustu, w którym żył Szymek. Spotyka on dobrych ludzi, którzy starają się ukoić jego strach i rozpacz, stając się światłem w czasach pogardy. Autorka nie zapomina o Irenie Sendlerowej, kierującej akcją Żegoty, co dodaje głębi tej historii. Wrażliwość, z jaką Renata Piątkowska przedstawia zło i dobro, sprawia, że książka jest odpowiednia dla dzieci, oferując im ważne lekcje o empatii i odwadze w trudnych czasach.

Kiedy w Doniecku robi się coraz niebezpieczniej i na ulice wyjeżdżają pierwsze czołgi, rodzina Baranowskich decyduje się na organizowaną przez polskie władze ewakuację z Ukrainy. Ciepłe przyjęcie w obozie dla uchodźców osładza Romkowi i jego rodzeństwu pobyt w nowym miejscu, ale dzieci tęsknią za dziadkami i dopytują, kiedy będą wracać do domu. Niestety nie nastąpi to szybko, dlatego cała rodzina uczy się polskiego, żeby dzieci mogły iść do szkoły, a rodzice do pracy. Romek zaczyna powoli rozumieć, że teraz tu ma być ich dom. Ale jeszcze nie wie, czy go lubi, czy nie. Historia jednej z rodzin z Doniecka, którą wojna na Ukrainie zmusiła do ucieczki z domu. Ponieważ rodzina (polsko- ukraińska) chce pozostać anonimowa, żeby jak najszybciej zasymilować się z Polakami, nie podajemy ich nazwiska ani nazwy miasta, w którym osiedli.

Chmurka, mała Polka, nie rozumie, dlaczego musi mieszkać na Syberii. I co to znaczy, że są wysiedleńcami. Ale to nic. Ma tu przecież przyjaciela Ilię, ukochanego kota Katafieja, codzienne figle na śniegu i przesiadywanie w ciepłej ob�rce. Nie boi się szczur�w, kt�re odwiedzają ich izbę co noc - są takie zabawne! A wiersze, kt�rych uczy się w szkole - krasne i melodyjne. Chmurce - Ani ciężko zrozumieć, dlaczego babcia za nimi nie przepada i uparcie przypomina o dalekiej Polsce. Czy kiedyś tam wr�cą? Prawdziwa historia o niezwykłym dzieciństwie na mroźnej Syberii. 17 września 1939 roku, w siedemnaście dni po wkroczeniu armii niemieckiej, ZSRR napadł na Polskę i zajął prawie połowę jej teren�w. W lutym 1940 roku władze sowieckie rozpoczęły masowe wyw�zki Polak�w i innych nacji w głąb Rosji. Byli wśr�d nich lekarze, wojskowi i inni przedstawiciele inteligencji, więźniowie polityczni, osoby o `niewłaściwym` pochodzeniu. Podr�żowali całymi rodzinami, przez wiele dni upchnięci w bydlęcych wagonach, w mrozie, często bez wody i jedzenia. Do dziś nie wiadomo, ile os�b wywieziono. Na dalekiej Syberii czekały ich surowy klimat, praca ponad siły, gł�d i skromna, zimna izba, kt�ra od teraz miała być ich domem. Większość deportowanych nigdy nie wr�ciło do Polski.