Maria Dakowska Bücher

The success of foreign language teaching at meeting the challenges of the present and the future depends on its ability to establish itself as a scientific discipline in its own right. There are profound consequences of this conviction in research strategies as well as in modelling its research subject matter. The author starts with the question: what is an autonomous empirical discipline? Next she elaborates a set of guidelines to be used in model selection and design. Major models of second language acquisition are reviewed and evaluated from this perspective. In the next part of the book the author uses these criteria to develop a model which would match the empirical and autonomous requirements selected at the beginning of the work.

The author addresses key questions of foreign language teaching: How does foreign language learning take place? What is the mechanism of foreign language use and learning? What are the sources of our understanding of these processes? What significance does our understanding have for foreign language teaching? The main argument is that, in order to deal with the complexity of language learning and meet the current demands for foreign language competency, we must employ the framework of an empirical, relatively autonomous discipline of Foreign Language Didactics, constituted as a «normal» science which strives to understand foreign language learning as its subject-matter. This constructivist psycholinguistic conception targets language learning processes in the real world, i.e. as language use in the context of verbal communication, i.e. comprehension and production in speech and writing. The processes are represented as taking place in the learner's cognitive system for information processing in communicative interaction, a universal human phenomenon. This perspective leads to systematic options and strategies for the practical teaching of foreign languages with focus on English as a world language.

Obecnie dydaktyka języków obcych, jako nauka i praktyka, musi sprostać nie lada wyzwaniom. Wynikają one z bezprecedensowych zjawisk społeczno- kulturowych, jakich jesteśmy uczestnikami: wykształcenia się społeczeństwa informacyjnego, dostępności elektronicznych środków komunikacji masowej w kulturze globalnej oraz dominującej roli języka angielskiego jako lingua franca. Zjawiska te wymuszają rewolucję w sposobie myślenia o podstawach nauczania języków obcych. Książka O rozwoju dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej przedstawia krótki rys usamodzielniania się tej dziedziny, poczynając od refleksji zdroworozsądkowej poprzez tzw. metodykę nauczania aż po wykształcenie się względnie niezależnej dyscypliny akademickiej. Zawiera autorską koncepcję konstytucji tej dziedziny jako nauki: a) względnie autonomicznej, tzn. określającej swój przedmiot badań według własnych priorytetów, b) empirycznej, czyli docierającej do rzeczywistych procesów użycia języka jako komunikacji językowej, oraz, przede wszystkim, c) humanistycznej ¦ stawiającej w centrum swojego zainteresowania osobę ucznia jako podmiot procesów użycia i uczenia się języka. Czytelnik znajdzie w książce uzasadnienie, dlaczego tylko tak rozumiana dyscyplina naukowa może mieć szanse na generowanie wiedzy praktycznie użytecznej, to znaczy aplikacji będących podstawą nowoczesnego i profesjonalnego nauczania języków obcych, zwłaszcza angielskiego, w skali masowej.