Gratisversand in ganz Deutschland!
Bookbot

Anna Grzegorczyk

    Niekartezjańskie współrze̜dne w dzisiejszej humanistyce
    Niewidzialna rzeczywistość
    Nowa rzeczywistość
    Rozwój a przestrzeń w wybranych krajach rozwijających się
    Źródła sensu w humanistyce
    • Ta książka powstała z troski o los wsp�łczesnej humanistyki. Autorka, kt�ra w swych pracach przebyła r�żne drogi badań w tej dziedzinie, ma wszelkie dane do postawienia wiarygodnej diagnozy.Humanistyka przeżywa dziś głęboki kryzys. Tradycyjne metody jej uprawiania prawdopodobnie znalazły się u kresu swych możliwości, a nowe zdają się zbyt jednostronne, a nawet jałowe: jak długo można dekonstruować zastane struktury semiotyczne albo interpretować interpretacje? Wyjściem wydaje się ponowne wniknięcie w samą istotę humanistyki i podjęcie ponownego zbadania jej źr�deł. Zadaniem nauk humanistycznych jest nie tyle poznawanie, a nawet rozumienie szeroko ujmowanej rzeczywistości człowieka, ile jej pojmowanie. A to polega na poznaniu zarazem uobecniającym i uczestniczącym, przede wszystkim zaś skierowanym na ostateczne źr�dło sensu ? Absolut. Sprostaniu temu zadaniu najbliższa jest fenomenologia, zwłaszcza w tej wersji, jaką proponuje Edyta Stein. W ramach tak rozumianej fenomenologicznej humanistyki trzeba ponownie przebadać obszary filozoficznej antropologii, hermeneutyki i semiotyki, ale także otworzyć się na poznawanie czysto duchowe, do kt�rego przybliża doświadczenie religijne. Prowadzeni integralną (nie tylko czysto intelektualną) mocą ducha możemy spodziewać się łaski ?dotknięcia sensu? , a w nim nadziei odrodzenia wielkiej, autentycznej humanistyki.Książka prof. Anny Grzegorczyk jest niezwykle ważna. Nie ukrywa krytycznego stanu dzisiejszej humanistyki, niczego nie odrzuca z jej dotychczasowego dorobku: sugeruje raczej, by go przemyśleć na nowo. Przede wszystkim zaś uzupełnić jej wymiar horyzontalny ? wertykalnym: spojrzeniem ku wartościom najwyższym. Do źr�dła zawsze idzie się pod prąd.

      Źródła sensu w humanistyce
    • Współzależności między rozwojem gospodarczym i przestrzennym stanowią jeden z najaktualniejszych tematów współczesnej geografii ekonomicznej oraz szerzej rozumianych studiów regionalnych. Niniejsza rozprawa jest jedną z pierwszych prób głębszej analizy zagadnienia zależności poziomu rozwoju oraz struktury przestrzennej sieci osadniczych i transportowych w krajach słabiej rozwiniętych, jaka została podjęta w polskiej literaturze. Autorka objęła analizą siedem państw: Burkina Faso, Honduras, Kenię, Kirgistan, Malawi, Paragwaj i Wietnam. Kraje te są zarówno nizinne jak i górskie oraz śródlądowe i z dostępem do morza. Również podobna liczba wybranych krajów leży na poszczególnych kontynentach. Kraje te są więc zróżnicowane, ale jednocześnie żadna cecha nie wydaje się dominować w procesie kształtowania sieci osadniczej i transportowej. Zakres czasowy pracy stanowi 2001 r., gdyż z tego roku pochodzi większość materiałów satelitarnych (zdjęcia satelitarne dotyczą lat 1999-2002). Drugim powodem wyboru tego czasu była możliwość dotarcia do literatury, w równym stopniu aktualnej dla poszczególnych krajów, objętych analizą. Rok ten stanowi symboliczną datę - początek XXI wieku. Jest więc interesujące dokonanie przeglądu teorii rozwojowych w około pół wieku po ich opublikowaniu oraz przedstawienie stanu rozwoju sieci osadniczej i transportowej wybranych krajów rozwijających się na początku XXI wieku. Analiza sieci nie byłaby możliwa bez sięgania wstecz, gdyż procesy i zjawiska występujące w przeszłości również ją kształtowały. Tak więc, tam gdzie było to konieczne i na ile pozwalały materiały źródłowe, autorka odwoływała się również do przeszłości.

      Rozwój a przestrzeń w wybranych krajach rozwijających się