Władysław Szlengel Bücher

Dieser Titel erscheint in der Edition Jakob van Hoddis im Paranus Verlag der Brücke Neumünster. „Die Gedichte Wladyslaw Szlengels sind das einzige so in sich geschlossene lyrische Dokument über das Leben im Warschauer Getto, ein Dokument, von dem sich viele Wege in die Zukunft auftun. Es darf nicht unbekannt bleiben.“ (Aus dem Nachwort von Irena Maciejewska) „Ich sichte und sortiere meine Gedichte, die ich für Menschen schrieb, die es nicht mehr gibt. Die ich Menschen vorlas, die, warm und lebendig, an das Überleben glaubten, an das Ende, an das Morgen. An die Rache, an die Freude und an den Aufbau. Lest sie. Das ist unsere Geschichte. Das, was ich den Toten las.“ (Wladyslaw Szlengel) Seine Texte las der schon vor dem Krieg durch Beiträge in satyrischen Warschauer Zeitschriften bekannt gewordene Dichter Wladyslaw Szlengel (1914 - 1943) erst den Insassen des Warschauer Gettos vor und dann – während des Aufstandes – den Aufständigen, mit denen er auch sein Leben verlor.

Władysław Szlengel - z jednej strony to znakomity artysta, znany w latach trzydziestych ubiegłego wieku autor piosenek i tekst�w kabaretowych, a w czasie drugiej wojny światowej jeden z najbardziej popularnych 'śpiewak�w getta', z drugiej - niedoceniany przez sobie wsp�łczesnych jako pisarz, dziś poeta właściwie nierozpoznawany. Polski Żyd? Polak żydowskiego pochodzenia? Czy stał wewnątrz, w samym centrum żydowskiego losu, czy na zewnątrz, jakby za płotem, posiadając jedynie torbę, kt�ra zabrał ze swojego żydowskiego domu? Nieważne. Szlengel tworzył legendę, ale też sam stał się legendą. Dla wielu był bohaterem swoich czas�w i jako symbol heroizmu funkcjonuje do dziś. Nieistotne jest r�wnież to, czy jego wiersze były 'smutne', czy 'bałamutne', czy to powstały w latach międzywojnia, czy w 'czasie pogardy'. Faktem jest, że jedne i drugie na stałe weszły do kanonu literatury polskiej XX wieku. Mniej ważne, czy pod hasłem poezji polskiej, żydowskiej czy polsko-żydowskiej. Istotne, że cieszą, wzruszają i zachwycają kolejne pokolenia, nie tylko Polak�w. Czytane najpierw żywym, potem skazanym na zagładę, na zawsze stały się lekturą żywych.