red. Dariusz Słapek Bücher

Celem publikacji przygotowanej dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, Biblioteki Polskiej w Paryżu i Stacji PAN w Paryżu jest przedstawienie historii i współczesnej działalności Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji, które obchodziło w ubiegłym roku 180 rocznicę powstania oraz problematyki związanej z dokumentacją, dbaniem o polskie miejsca pochówku i zachowanie pamięci o zmarłych Polakach we Francji w przeszłości oraz współcześnie ()

Przygotowane do druku trzytomowe Notatniki Józefa Łobodowskiego, wraz z naukowymi artykułami na ich temat to dzieło ważne, potrzebne i od dawna w gronie badaczy literatury emigracyjnej oczekiwane. Rzetelnie opracowane tomy ujawnią czytelnikowi utwory dotąd nieznane, lub znane w innej wersji, tym samym wypełnią dotkliwą lukę w dostępnym korpusie tekstów pisarza, odsłonią arkana procesu twórczego (nic o tym procesie dotąd nie wiemy, pytanie o to, jak pisarz pracował na swymi tekstami nie było dotąd stawiane). Trudno też nie zauważyć, że publikacja Notatników rzuci nowe światło na całą twórczość Łobodowskiego, da impuls do zintensyfikowania prac badawczych zarówno nad jego życiem (barwna biografia Łobody wciąż pozostaje słabo znana) jak i nad jego rozległą, wielorodzajową i wielogatunkową twórczością (Łobodowski był przecież nie tylko poetą, ale także prozaikiem, dramaturgiem i znakomitym publicystą). Prof. dr hab. Wojciech Kudyba

Przygotowane do druku trzytomowe Notatniki Józefa Łobodowskiego, wraz z naukowymi artykułami na ich temat to dzieło ważne, potrzebne i od dawna w gronie badaczy literatury emigracyjnej oczekiwane. Rzetelnie opracowane tomy ujawnią czytelnikowi utwory dotąd nieznane, lub znane w innej wersji, tym samym wypełnią dotkliwą lukę w dostępnym korpusie tekstów pisarza, odsłonią arkana procesu twórczego (nic o tym procesie dotąd nie wiemy, pytanie o to, jak pisarz pracował na swymi tekstami nie było dotąd stawiane). Trudno też nie zauważyć, że publikacja Notatników rzuci nowe światło na całą twórczość Łobodowskiego, da impuls do zintensyfikowania prac badawczych zarówno nad jego życiem (barwna biografia Łobody wciąż pozostaje słabo znana) jak i nad jego rozległą, wielorodzajową i wielogatunkową twórczością (Łobodowski był przecież nie tylko poetą, ale także prozaikiem, dramaturgiem i znakomitym publicystą). Prof. dr hab. Wojciech Kudyba

Książka realizuje alternatywną wersję leksykonu: nie jest słownikiem terminów, zjawisk, osób, wydarzeń, dzieł itp., lecz jest zbudowanym z esejów tekstowym performansem ustanawiającym międzywojenną awangardę teatralną Europy Środkowo- Wschodniej jako odrębne i specyficzne zjawisko historyczne. Nie znaczy to, że wytwarzamy coś, co wcześniej nie istniało. Raczej (re)organizujemy pewien zestaw znanych wcześniej elementów w taki sposób, by na zaprojektowanej przez nas scenie zaistniały jako całość. To procedura odmienna od tradycyjnego poszukiwania akademickich definicji, które skupiają się na wytyczeniu granic i kryteriów pozwalających na oddzielenie opisywanego obiektu od innych. Zamiast tego, zapraszamy różnorodne zjawiska, by wystąpiły razem jak aktorzy tworzący między sobą rozliczne i często zaskakujące związki. Będąc performansem o sztukach performatywnych, Lexicon jest skomponowany według zasad specyficznej dramaturgii świadomie grającej z konwencjami dramatycznymi i teatralnymi. Książkę tworzą trzy części (lub akty). Pierwsza prezentuje sceny międzywojennej awangardy teatralnej Europy Środkowo-Wschodniej, czyli - wyznaczane przez skomplikowane procesy państwowotwórcze - środowiska historyczno-kulturowe, w których się ona rozwijała. Tu też następują zaproponowane przez członków zespołu pracującego nad publikacją prezentacje narodowych awangard ukazywanych w kolejnych syntetycznych skrótach, by w finale aktu, który poświęcony jest trzem szczególnym miastom (Witebsk, Triest, Lwów), ukazać je we wzajemnych powiązaniach i splątaniach. Akt drugi stanowi antytezę pierwszego - zamiast narodowych historii awangardy opisuje się tu nowoczesne sieci komunikacji i współdziałania przekraczające granice państwowe i kulturowe różnice: pisma tworzące transgraniczne związki, międzynarodowe wystawy, transnarodowe ruchy teatrów robotniczych i żydowskich. Akt trzeci to próba syntezy całego leksykonowego performansu. To tu międzywojenna awangarda teatralna Europy Środkowo-Wschodniej - tytułowa bohaterka książki pojawia się jako autonomiczny podmiot obdarzony własną sprawczością. Ta część zorganizowana jest wokół czterech fundamentalnych pojęć: formy, dramatu, tańca i wydarzenia, co ma pozwolić na opisanie specyfiki wschodnio- środkowoeuropejskiej awangardy teatralnej widzianej jako całościowe zjawisko ożywiane wspólnymi wartościami estetycznymi i ideowymi. Na książkę składają się teksty różnych osób, reprezentujących różne kultury i style pisania. Redaktorzy poszczególnych części i całego tomu nie dążyli do ukrycia tych odmienności przez narzucanie na tę wielość jakichś ujednolicających, obiektywnych standardów. Zarazem, by pomóc czytelnikom w poruszaniu się pomiędzy wielością głosów i perspektyw, wydawcy zdecydowali się stworzyć specjalny Indeks, zawierający ułożone w porządku alfabetycznym najważniejsze postacie, wydarzenia, przedstawienia i idee międzywojennej awangardy teatralnej Europy Środkowo-Wschodniej.