Konstanty Ildefons Gałczyński war ein polnischer Dichter, der für seine „paradramatischen“ absurden humorvollen Sketche des Grünen Gänse-Theaters gefeiert wird. Sein Werk verbindet meisterhaft Nonsens mit tiefgründigen Beobachtungen und bietet dem Leser sowohl Belustigung als auch Denkanstöße. Gałczyńskis unverwechselbarer Stil nutzt Sprache, um surreale Situationen zu schaffen, die oft die inhärente Ironie der Existenz offenbaren.
Ile razem dróg przebytych? / Ile ścieżek przedeptanych? / Ile deszczów, ile śniegów / wiszących nad latarniami? / Twe oczy jak piękne świece, / a w sercu źródło promienia. / Więc ja chciałbym twoje serce / ocalić od zapomnienia. Wybór wierszy jednego z najwybitniejszych poetów polskich XX wieku.
Poetycka wyobraźnia, nieprzeciętna lekkość pióra, poczucie humoru balansujące na granicy absurdu i groteski to tylko niektóre wyróżniki twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
Zbiór najpiękniejszych wierszy i piosenek zaczarowanego poety. Wiersze tego czarnoksiężnika słów pełne są wzruszenia, zdziwienia, zachwytu i melancholijnej aury. Mijają kolejne dekady, a Konstanty Ildefons Gałczyński należy do najpopularniejszych poetów polskich XX wieku, a jego poezja nie ma sobie równych.
W tomiku zebrano kilkadziesiąt wierszy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, które zdobyły sobie na przestrzeni lat największe uznanie pośród miłośników polskiej poezji i polskiej poezji śpiewanej. Wiele z tych ponadczasowych perełek polskiej literatury zostało wpisanych do podstawy programowej MEN. Lektura dla szkół średnich
Teatrzyk Zielona Gęś zapisał się w historii polskiej literatury, jako dzieło wyjątkowe. Utwór składa się z ponad 160 miniatur dramatycznych z charakterystycznymi dla siebie dowcipem groteskowym i absurdalnym poczuciem humoru. W Teatrzyku Zielona Gęś jawią się, jak w krzywym zwierciadle scenki rodzajowe z powojennej Polski i z dziejów ludzkiej kultury, scenki których bohaterami są groteskowe postacie odzwierciedlające często przywary Polaków, na przykład szczery młodzieniec Alojzy Gżegżółka, poetka Hermenegilda Kociubińska czy cudowne dziecka Piekielny Piotruś. Drukowany w latach 1946–1950 w odcinkach w tygodniku „Przekrój”, Teatrzyk Zielona Gęś doczekał się od czasów swojej premiery licznych inscenizacji teatralnych i kabaretowych, utwór był także wielokrotnie wydawany w postaci publikacji książkowej. Lektura dla szkół średnich
Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953) – pasjonowała go muzyka i języki obce, których znał kilka, a jego największą pasją stało się pisanie. Po maturze zdecydował się na studia na Uniwersytecie Warszawskim, i to jednocześnie na dwóch kierunkach – filologii angielskiej oraz filologii klasycznej. Dołączył do grupy poetyckiej Kwadryga i drukował wiersze w czasopiśmie o tym samym tytule. Wcześniej sympatyzował także ze skamandrytami. W 1930 r. poślubił Natalię Awałow. Czas II wojny światowej to bardzo burzliwy okres w życiu poety – służba wojskowa, dostanie się do niewoli, praca w obozowym szpitalu. Drugi ślub z Lucyną Wolanowską, rozstanie, powrót do Polski i ponowne życie z Natalią. W 1948 r. przebył pierwszy zawał serca, w 1952 r. drugi, a ten z 1953 r. okazał się śmiertelny. Poeta został pochowany na warszawskich Powązkach. W opinii większości krytyków, jak też miłośników poezji Gałczyńskiego był on jednym z najwybitniejszych poetów XX wieku, co nie oznacza, że łatwym w odbiorze i interpretacji. Wielu definiuje jego twórczość w kategoriach jarmarcznej, groteskowej, prześmiewczej zabawy, dostrzegając głównie kreację mitu poety – cygana, biedaka i fantasty. Inni odnajdują w niej szereg głębokich odniesień, metaforykę podtekstów i zagadkowych znaczeń. Warto tu zauważyć, że poeta – fenomen osobny, któremu przyszło żyć w trzech epokach literackich, wykorzystywał twórczo zarówno poetykę skamandrytów i katastrofistów, jak też francuskich symbolistów, by wreszcie sięgnąć po elementy groteski czy parodii.
Poetycka wyobraźnia, nieprzeciętna lekkość pióra, poczucie humoru balansujące na granicy absurdu i groteski to tylko niektóre wyróżniki twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
Wyjątkowa, wielotomowa edycja dzieł zebranych Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z okazji 110. rocznicy urodzin Poety.Zbiór sztuk teatralnych, monologów estradowych i słuchowisk radiowych pióra mistrza absurdu. Gałczyński jako błyskotliwy prześmiewca wydobywa nasze uprzedzenia i śmiesznostki. Wnikliwie przygląda się ludzkiej naturze. Przy tym z wdziękiem zaraża nas swoim widzeniem świata. Potwierdza ciętym piórem, że teatr nie może być nudny.Tom zawiera odnaleziony scenariusz filmowy o Andrzeju Boboli oraz teksty, które od ponad trzydziestu lat nie były wznawiane.
Wyjątkowa edycja dzieł zebranych Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z okazji 110. rocznicy urodzin poety. Konstanty Ildefons Gałczyński należy do najpopularniejszych poetów XX wieku. I choć mijają kolejne dekady, jego poetycka sława nie gaśnie. Bardzo jest nam bliski jego zaczarowany świat. Dwa tomy stanowią pierwsze pełne wydanie wierszy poety. Niektóre z tekstów publikowane są po raz pierwszy. W skali poezji XX wieku Gałczyński okazuje się szafarzem i odnowicielem języka o takim znaczeniu, jakie przypisuje się Gombrowiczowie w prozie. Andrzej Lam To, co powiedział Gałczyński, nie obala systemu Kopernika, nie stwarza nowej prawdy naukowej – jest może wyrazem intymnej zażyłości z księżycem jako źródłem poetyckich natchnień. Poeci bowiem są zmuszeni posługiwać się tymi samymi znakami co przekupnie, referenci magistraccy i dziennikarze, ale nadają im inny, swoisty, niepotoczny sens – stwarzają w ten sposób język poetycki. Każda wielka poezja jest tworzeniem ze starych słów – nowego języka. Zbigniew Herbert
