Wiek X, zwłaszcza panowanie dynastii ottońskiej w królestwie Franków Wschodnich, był okresem wielkich przemian politycznych, religijnych i kulturowych. Ożywienie literacko-artystyczne, znane jako renesans ottoński, objawiło się wśród elit kościelnych poprzez powstawanie utworów hagiograficzno-historycznych, które odzwierciedlały ówczesną wrażliwość religijną oraz zainteresowanie aktualnymi sprawami politycznymi. Jednym z takich dzieł jest biografia Brunona, arcybiskupa Kolonii, autorstwa benedyktyńskiego mnicha Ruotgera. Św. Brunon (925-965), przedstawiciel dynastii ottońskiej i młodszy brat cesarza Ottona I Wielkiego, był zaangażowany w rozwój swojej archidiecezji oraz współuczestniczył w ważnych wydarzeniach w zachodniej części królestwa. Jako bliski współpracownik cesarza, pełnił rolę jego przedstawiciela w Lotaryngii. Choć biografia ma charakter hagiograficzny, wspiera rodzący się kult arcybiskupa, nawiązuje do istotnych faktów historycznych dotyczących relacji wewnętrznych i zewnętrznych. Dzieło, bogate literacko i świadczące o zainteresowaniach Ruotgera, stanowi ważne źródło historyczne, prezentowane z łacińskim tekstem w pierwszym polskim przekładzie i opracowaniu naukowym dr. hab. Jarosława Sochackiego.
