Monografia przedstawia koncepcję zrównoważonego rozwoju oraz jego relacje z rozwojem gospodarczym, polityką, kulturą, dziedzictwem kulturowym i zarządzaniem zasobami, koncentrując się na strategiach wdrażania w rozwijających się krajach Ameryki Łacińskiej. Autorka omawia programy modernizacji rolnictwa, zmiany funkcjonalne na wsi oraz problemy związane z wprowadzaniem nowych, nierolniczych funkcji. Zwraca uwagę na społeczne, ekonomiczne i środowiskowe czynniki utrudniające zrównoważone gospodarowanie zasobami. W pierwszej części dokonano przeglądu problemów charakterystycznych dla krajów kontynentu, takich jak Peru, Meksyk, Boliwia, Wenezuela, Kolumbia, Urugwaj, Kostaryka, Argentyna, Brazylia, Ekwador, Paragwaj i Chile. Druga część, empiryczna, analizuje dane z trzyletnich badań w trzech dystryktach peruwiańskiego regionu Sierra: Frias, Viques i Surco. Książka jest skierowana do środowisk akademickich oraz jako podręcznik dla studentów i wykładowców kierunków takich jak geografia, ekonomia, socjologia, antropologia, politologia i historia. Może być także interesującą lekturą dla przedstawicieli agencji rządowych i organizacji pozarządowych, zaangażowanych w tworzenie strategii i programów rozwojowych.
