Eine Liebesgeschichte vor dem Hintergrund einer Zeit, in der die Menschen sich - mit tödlicher Konsequenz - entscheiden mussten: Für Liebe oder Verrat, Freundschaft oder Feigheit, Hilfsbereitschaft oder Gleichgültigkeit. Edith Hahn Beers Lebensgeschichte lässt uns einmal mehr verstehen, was Leben 1933-1945 in Deutschland bedeutete.
Die Jüdin Edith Hahn Beer ist eine junge begabte Studentin in Wien, als die Nazis 1938 auch dort die Macht ergreifen. Der Mann, den Edith über alles liebt, wird ihr zum Verhängnis. Der Mann, der sie hassen müsste, weil er überzeugter Nazi ist, rettet ihr das Leben: er verliebt sich in sie und heiratet sie - in vollem Bewusstsein ihrer Identität.
The narrative follows Edith Hahn, a spirited young woman whose life is upended when the Gestapo confines her to a ghetto and later a labor camp. Upon her return, she assumes a new identity as Grete Denner to evade capture. In Munich, she encounters Werner Vetter, a Nazi Party member who, despite knowing her true identity, marries her and conceals her Jewish background. The story explores themes of identity, love, and survival against the backdrop of World War II.
Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją
wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą J.
Niedługo później Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej
uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wróciła
do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana. Edith zdarła z ubrań
żółte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los
poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała
bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomóc, ale
pewna chrześcijańska przyjaciółka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała
Edith własne dokumenty, dzięki którym ta przedostała się do Monachium. Tam
poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, który się w niej
zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest Żydówką, Werner
ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy. Edith niezwykle
szczegółowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem
życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, którzy, niejako od niechcenia,
wypytywali o pochodzenie jej rodziców; o tym, jak rodząc córkę, odmówiła
przyjęcia środków przeciwbólowych, ponieważ bała się, że straci jasność
rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do
rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z córką, po zbombardowaniu ich
domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści
gwałcili kobiety na ulicach. Na przekór zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej
życia, Edith Hahn stworzyła niezrównany rejestr historii swojego przetrwania:
ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości,
Pepiego, a nawet zdjęcia, które udało się jej zrobić w obozach pracy. Setki
dokumentów zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu
składają się na iście heroiczną opowieść to skomplikowana i dająca do myślenia
historia. Historia zwycięstwa.
