Z opracowania jednoznacznie wynika, że teologicznego sensu roku liturgicznego należy szukać w jego wymiarze anamnetycznym: wspominaniu uobecniającym, w ciągu jednego roku astronomicznego, całego -chociaż rozłożonego na poszczególne obchody liturgiczne- Misterium Paschalnego Chrystusa, nierozerwalnie związanym z codziennym sprawowaniem Eucharystii i liturgii godzin. Autor słusznie podkreśla, że czas w liturgii to kairos zbawienia, co sprawia, że czytelnik może się ustrzec od zredukowanego, błędnego i poniekąd stereotypowego- niestety, wciąż dosyć powszechnego- postrzegania liturgii wyłącznie jako kultycznych czynów ludzkich dokonywanych w konkretnej czasoprzestrzennej rzeczywistości. Z recenzji ks. dra hab. Daniela Brzezińskiego, prof UMK
