Sołowjow Włodzimierz Bücher

Autor wykładów Włodzimierz Sołowjow (1853-1900) rosyjski filozof, którego w pełni zasadnie można by nazwać 'rosyjskim Platonem' powszechnie uznaje się za 'pierwszego profesjonalnego' filozofa rosyjskiego, próbującego skutecznie syntezować opozycyjne wobec siebie tradycje XIX-wiecznej myśli rosyjskiej oraz powiązać je z wszystkim znaczącymi kierunkami filozofii europejskiej. W styczniu 1878 roku w miasteczku Solanoj pod Petersburgiem rozpoczął cykl publicznych prelekcji z filozofii religii, nazwanych Wykładami o Bogoczłowieczeństwie, które stały się prawdziwym wydarzeniem intelektualnym, jak i społeczno-towarzyskim. Sołowjow przedstawił w nich historię ludzkości jako proces samorealizacji Boga. Proces ów miał mieć charakter dwustronny: z jednej strony jest uwikłaniem się Boga (poprzez akt stworzenia) w świat i osiągnięciem najwłaściwszej i doskonałej postaci tego uwikłania w swym uczłowieczeniu (Chrystus); z drugiej, jest aspirowaniem człowieka do nieśmiertelności, co przybiera postać historycznego, powszechnoludzkiego procesu przebóstwienia, inspirowanego zmartwychwstaniem Chrystusa. Procesowi bogoczłowieczemu odpowiada więc proces bogoczłowieczy.

Każdy naród ma prawo do życia samoistnego i dowolnego rozwoju swych sił, pod warunkiem jedynie nie gwałcenia takich samych praw innych narodów. Żądanie jednakowych praw dla wszystkich narodów wprowadza do polityki pewną wyższą, moralną ideę, której ulegać musi samolubstwo narodowe pisał Włodzimierz Sołowjow.

Książka na dzisiejsze czasy, gdy ludzie, którzy myślą i twierdzą, że nauka Chrystusa jest już przestarzała i nieaktualna, nadal uparcie nazywają siebie prawdziwymi chrześcijanami zaś głoszenie swojego pustosłowia ukrywają pod przekręconymi słowami Ewangelii W. Sołowjow w swoim ostatnim, wręcz proroczym, dziele próbuje zdemaskować to ewidentne oszustwo i ostrzec ludzkość przed następstwami zredukowania religii do etyki i pozbawienia jej wymiaru duchowego. Autor demaskuje metafizyczną próżnię takiego chrześcijaństwa, które pozostawia po sobie jedynie przesłanie społeczne i etyczne. Sołowjow przewidywał doczesne zwycięstwo tego fałszywego chrześcijaństwa i nadejście wielkiego Dobroczyńcy, który jest Antychrystem. Sołowjow pragnął w porę ukazać tę oszukańczą maskę, pod którą kryje się złowroga przepaść.