Drogi Czytelniku, z radością oddaję w Twoje ręce moje opowiadania z końca okresu PRL-u i początku lat 90-tych. Szarość i pustka kontra kolor i chaos. Niezależnie od tego, czy mieszkaliśmy na wsi, czy w mieście, nasze wspomnienia są bardzo podobne. Nie oceniajmy tamtych czasów, nie porównujmy, czy było lepiej, czy gorzej. Zabieram Cię w piękną sentymentalną podróż, a Ty sam zdecydujesz, na którym przystanku wysiądziesz. Monika Marszał - pielęgniarka, historyk, blogerka. Książkę można by streścić w prostych rymach: Tak było ziomeczku i musisz w to uwierzyć. Autorka przywołuje wspomnienia pokolenia dzisiejszych czterdziestoparolatków, odkurza te, które zatarły się w niepamięci, oraz dzieli się osobistymi doświadczeniami. Sentymentalna podróż po świecie stworzonym przez autorkę przypomina oglądanie filmu „Niekończąca się opowieść”. Choć bohaterowie osiągnęli wiek średni, warto czasem posłuchać „Never Ending Story” Limahla. Polecam! Michał Paciorkowski - dziennikarz, reżyser, scenarzysta. Dziękuję za piękne chwile pełne wspomnień i refleksji. Barbara Bursztynowicz - aktorka. Moniko, jak zwykle dotykasz najgłębszych strun. Wzruszasz słowem i obrazem. Jak dobrze, że jesteś. Natalia Niemen - artystka.
