Świat poezji Aliny Biernackiej łączy codzienność z metafizyką, tworząc dynamiczną harmonię przeżywania bliskich doświadczeń z abstrakcyjnymi ideami. Muzyka, zarówno ta z koncertów, jak i sama wierszy, staje się wehikułem emocji i twórczości. Znakomitość jej wierszy można dostrzec w pięknie poetyckich obrazów, krystaliczności języka oraz szlachetnej bezinteresowności myślenia lirycznego. Zaskakujące puenty wywracają narrację do góry nogami, dodając blasku poprzez paradoksy. Wiersze charakteryzują się kulturą niedomówień i głęboką mądrością, a ryzykowna personifikacja pojęć, takich jak czekanie czy pokora, sprawia, że autorka jawi się jako myślicielka, nawiązując do wielkich mędrców. Wyrafinowane poczucie humoru podkreśla powagę tekstów, wprowadzając elementy uśmiechu. Krytyczne uwagi są zbędne, gdyż bogactwo kulturowych odniesień, zwłaszcza muzycznych, jest integralną częścią jej twórczości, nadając jej wyjątkowy charakter.
