Niniejsza publikacja jest teoretyczno-empirycznym studium socjologicznym dotyczącym wypowiedzi i postaw warszawskich seniorów wobec Żydów oraz relacji polsko-żydowskich, które sami doświadczyli w młodości. Starsi ludzie przedstawili złożony dyskurs o walorze dokumentacyjnym, bogaty w kontekstowe i historyczne odniesienia, tworząc symboliczny obraz społeczności żydowskiej, nasycony narracyjnymi elementami i unikalnymi doświadczeniami biograficznymi. Praca oparta jest na żywych wypowiedziach uzyskanych z wywiadów przeprowadzonych w ramach oryginalnych badań. Zebrany materiał empiryczny został opisany zgodnie z regułami jakościowej metodologii socjologicznej, z wykorzystaniem teorii analizy dyskursu. Autor podejmuje ważną problematykę, mającą znaczenie zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym, co stanowi oryginalny wkład w badania nad relacjami polsko-żydowskimi. Studium to może być interesującym przyczynkiem do badań nad zróżnicowaniem tych relacji. Moja ogólna opinia o wartości tego przedsięwzięcia badawczego jest pozytywna, a tekst zapowiada interesującą publikację.
