Biłgorajski Artur Bücher

Publikacja jest pierwszym opracowaniem z zakresu prawa konstytucyjnego i ustroju organów ochrony prawnej adresowanym stricte do praktyków. Zawiera swoiste „instrukcje' pisania poszczególnych pism procesowych. Szczegółowo omówione zostały kolejne elementy (zarówno o charakterze materialnym, jak i formalnym) składające się na konstrukcję tych pism, zaczynając od daty i miejsca sporządzenia pisma, a kończąc na wykazie załączników. Autor odwołuje się przy tym do aktualnych poglądów nauki prawa i judykatury, które opatruje rzeczowym komentarzem. Zamieszcza także praktyczne wskazówki zwiększające szansę na pozytywne rozpatrzenie poszczególnych pism procesowych przez właściwe organy. Na końcu omówienia każdego pisma zamieszczono jego wzór. W opracowaniu znajdują się m.in.: - wzór skargi konstytucyjnej, - wzór skargi na przewlekłość postępowania, - wzór wniosku o ułaskawienie. Książka zawiera także kazusy i testy pozwalające czytelnikowi sprawdzić wiadomości teoretyczne oraz przećwiczyć umiejętności praktyczne nabyte w trakcie jej lektury. Publikacja spotka się z zainteresowaniem adwokatów, radców prawnych, notariuszy, sędziów, prokuratorów, komorników i aplikantów zawodów prawniczych oraz studentów prawa (zwłaszcza tych, którzy odbywają praktyki w kancelariach lub współpracują ze studenckimi poradniami prawnymi).

Monografia na gruncie polskiej Konstytucji analizuje ramy swobody podejmowania i prowadzenia badań naukowych (art. 73). Ustrojodawca, formułując tę wolność, równocześnie usankcjonował zasadę równiej ochrony prawnej twórczości naukowej badacza, i to niezależnie od odmienności przedmiotu i charakteru pracy naukowej w różnych obszarach wiedzy (art. 32 w zw. z art. 64 ust. 1 i 2). Realizacja na poziomie ustawy i aktów wykonawczych wskazanej konstytucyjnej maksymy, wymaga jednak zróżnicowania - z uwagi na charakter badań naukowych w różnych dyscyplinach naukowych - reguł prawnej ochrony praw własności intelektualnej. Tymczasem ustawodawca wprost nie odnosi się do tego zagadnienia. Aby rozwikłać tak zdiagnozowany problem naukowy, pierwsza część opracowania poświęcona została analizie wolności badań naukowych jako kategorii chronionej konstytucyjnej, druga zaś problematyce podstaw prawnych ochrony pracy naukowej, a dokładniej prawa badacza do oznaczenia autorstwa publikacji naukowej z perspektywy regulacji ustawy zasadniczej oraz innych przepisów prawa, rozwijających i uszczegóławiających jej unormowania łącznie z postanowieniami kodeksów etyki wiążących naukowców. W ten sposób wyznaczono obowiązujące w środowisku naukowym zasady rzetelnej atrybucji autorstwa prac naukowych ze szczególnym uwzględnieniem badań prowadzonych w wieloosobowych zespołach badawczych, w tym o charakterze interdyscyplinarnym. Jako ilustrację postawionych tez opisano przedmiot badań naukowych realizowanych w obszarze nauk ścisłych eksperymentalnych, a następnie zasady ogłaszania ich wyników wraz z regułami atrybucji autorstwa publikowanych prac naukowych. Sformułowane w ten sposób diagnozy w ocenie autorów przyczynić się mogą do zwiększenia świadomości ustawodawcy i w efekcie korzystnie wpłynąć na kierunki polityki naukowej państwa w toku realizowanej w Polsce reformy nauki.

Praca przeznaczona jest dla rzeczoznawców majątkowych oraz wszystkich osób, które (np. z racji wykonywanego zawodu) stykają się z efektami pracy przedstawicieli interesującej nas profesji, m.in. sędziów, adwokatów, radców prawnych itd. W pracy poruszone zostały następujące kwestie: - geneza zawodu rzeczoznawcy majątkowego, - odstawy prawne zawodu rzeczoznawcy majątkowego, - specyfika zawodu rzeczoznawcy majątkowego, - wolność wypowiedzi i jej znaczenie dla wykonywania zawodu rzeczoznawcy majątkowego, - zakres wolności wypowiedzi rzeczoznawcy majątkowego, - konsekwencje przekroczenia granic wolności wypowiedzi przez rzeczoznawcę majątkowego.

Kilka tematów znalazło wyraz monografii. Można wśród nich między innymi wskazać następujące: kwestia pogranicza w piśmiennictwie artystycznym, kulturowe zjawiska marginalne oraz ich manifestacje w literaturze, główny nurt a/i nisza, różnie pojmowana nie/normatywność, przenikanie, kolażowość, mgławicowość gatunków, stylów, dyskursów, przemiany kategorii podmiotowości (np. posthumanizm, transhumanizm). Wszystko to można postrzegać jako pozostałości, resztki, odpadki jako nową perspektywę opisu świata, wyraz licznych przeobrażeń systemowych języka, stylu, dyskursu artystycznego.