Opis społeczeństwa, które dobrowolnie poddaje się unifikacji i rezygnuje z indywidualności, wydawał się tak nieprawdopodobny, że nikt nie chciał uznać go za możliwy. Przyjąłem krytykę i zrezygnowałem z wydania powieści, mimo że miałem przekonanie, iż literacka fikcja może stać się rzeczywistością. Konflikt o Internet był oczywisty, nie chodziło o samą akcję. Pierwsze zgony związane z rzekomym wirusem wydawały się nieprawdziwe; wykorzystano żywe trupy, a strach przed uruchomieniem wirusa był uzasadniony. Plan był prosty: nowy wirus atakował wszystkie organy, a każdy zgon można było tłumaczyć wirusem. Wystarczyło powtarzać w mediach, że ofiary miały problemy zdrowotne, a korzystały z komputera. W 2020 roku ci sami Czytelnicy, którzy wcześniej krytykowali, zgodnie stwierdzili, że miałem rację i że konieczne jest pokazanie tej historii światu, zanim zrealizują się kolejne etapy budowy społeczeństwa bezpostaciowego, w którym nie będzie miejsca dla człowieka. Spełniam to życzenie z nadzieją na uratowanie tego, co jeszcze można ocalić, oraz przywrócenie utraconego.
