Gajda Janusz Bücher

Niniejsza monografia jest pierwszym w polskim piśmiennictwie tak kompleksowym opracowaniem poświęconym problematyce dobrej wiary w znaczeniu obiektywnym w unormowaniach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W pracy ukazano doniosłość dobrej wiary w tym ujęciu na gruncie prawa rodzinnego. Autor, omawiając poszczególne kwestie, włącza się do toczącej się debaty na temat przyszłości klauzul generalnych w polskim prawie prywatnym, koncentruje się jednakże na zagadnieniach bezpośrednio związanych z materią unormowaną przepisami wspomnianego kodeksu. Opowiadając się za zastąpieniem w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym funkcjonującej obecnie klauzuli generalnej zasad współżycia społecznego przez takie pojęcia jak słuszność oraz dobre obyczaje, zwraca jednak uwagę na potrzebę zachowania koniecznej w tej mierze ostrożności oraz staranności. Optuje przy tym za pozostawieniem w unormowaniach prawnorodzinnych jako charakterystycznych dla tego prawa klauzul dobra dziecka oraz dobra rodziny.

Książka ta w swojej wymowie kulturowo-światopoglądowej skierowana jest przeciwko jakiejkolwiek myśli dogmatyczno-mistycznej. (...) Autor jest mistrzem przekazu własnych zindywidualizowanych, cząstkowych percepcji. Wprowadza ponadto Czytelnika (poza odczytywaniem bieżącej codzienności) w świat kultury, malarstwa, literatury i nawet muzyki.

Dwuczęściowa 'Antropologia kulturowa' jest opracowaniem podręcznikowym przeznaczonym dla dydaktycznych potrzeb realizacji przedmiotu kształcenia pod tym samym tytułem a także samokształcenia osób zainteresowanych problematyką kultury. W zamyśle Autora celem tego podręcznika - jak pisze na s. 7,-'jest dostarczenie studiującym podstawowych wiadomości objętych programem przedmiotu, motywowanie do studiów przez wskazanie istotnej roli kultury w życiu każdego człowieka i narodu, przyjęcie roli przewodnika po bogatej literaturze przedmiotu, kierowanie samokształceniem oraz umożliwienie samokontroli stopnia opanowania wiadomości'. Obydwie części pracy zawierają zestawy pytań dla studentów przyporządkowane treści kolejnych rozdziałów, listę proponowanych lektur (w ujęciu komplementarnym) oraz bibliografię, (łącznie 394 strony tekstu) […]. Struktura pierwszej części p.t. 'Antropologia kulturowa, wprowadzenie do wiedzy o kulturze', zbudowana jest z sześciu merytorycznych rozdziałów oraz poprzedzających 'Uwag wstępnych' W 'Uwagach' Autor wykłada własne stanowisko w kwestii rozumienia tego czym jest antropologia kulturowa, uzasadnia interdyscyplinarny charakter antropologii oraz wielości wątków tematycznych podejmowanych przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny naukowe […] Pierwsza części pracy wprowadza czytelnika w podstawowe zagadnienia i pojęcia antropologii kultury. Autor analizuje genealogię pojęcia 'kultura', wskazuje źródła wieloznaczności i różnorodności ujęć tego pojęcia w kontekście innych pojęć jak 'natura' i 'cywilizacja', bada podstawowe składnik kultury (rzeczy, znaki i zachowania ludzi), wskazuje konsekwencje wąskiego i szerokiego rozumienia terminu. Rozdział drugi obszerniejszy, poświęcony został kategoriom i typom kultury, elementom składowym ( wartości, wzory, kanon, mity i symbole), systemom kultury (nauka, religia, sztuka, język, komunikacja interpersonalna ) oraz procesom kultury do których zaliczono powszechnienie i uczestnictwo w kulturze oraz animację kulturalną […] ... Praca Profesora Janusza Gajdy jest nie tylko podręcznikiem ale jednocześnie interesującym studium przemian obyczajowych. Dlatego Autorowi trzeba przyznać rację Ciało jest nośnikiem wszelkiego ruchu i warunkiem naszego bycia w świecie. Każdy krok, dotyk czy oddech poświadcza nasze istnienie i uzmysławia związek między tym, co jest w nas wewnętrzne, a tym co jest na zewnętrz. W tym znaczeniu ciało jako kategoria pojęciowa (biologiczna i symboliczna) przynależy ze swej istoty do tego, czym zajmuje się współczesna antropologia kulturowa i kulturowo zorientowana pedagogika […] dr hab. Alicja Anna Kotusiewicz, prof. WSPZNP w Warszawie

Było i jest wiele sprawdzonych teorii i zasad wychowania oraz towarzyszących im efektywnych, godnych uznania, głęboko humanistycznych strategii i metod postępowania. Ale są także wciąż liczne naganne oddziaływania edukacyjne w życiu społeczno–zawodowym, w mediach, w domu. Ustalenie ideologiczne i religijne standardów człowieczeństwa w historii dawało najczęściej rezultaty opłakane. W tej sytuacji zostaje jedynie odwołanie się do wartości humanistycznych i wrażliwości moralnej człowieka, który potrafi nadać głębszy sens wszechobecnym w życiu wartościom. Fragment książki

Druga część podręcznika Antropologia kulturowa, zatytułowana: ”Kultura obyczajowa początku XXI wieku” ukazuje proces zmian i ciągłości w kulturze w kontekście przeobrażeń obyczajowych. Punktem wyjścia rozważań jest kategoria ciała i cielesności, które różnie interpretowane tutaj ukazane są w aspekcie uwarunkowań w kulturze obyczajowej. W strukturze treści rozdziałów, co jest nowością, uwidacznia się podział związany z kategoriami kultury (kultura bytu, społeczna, duchowa). Rozdział pierwszy dotyczy głównie współczesnego kultu ciała, młodości, wzorów kobiet i mężczyzn, praktyk związanych z higieną i troską o urodę, dotyczące mody, ubioru i zdobienia ciała. Rozdział drugi dotyczy obyczajowości związanej z zagadnieniami bytowymi, m.in. potrzeba schronienia, bezdomności i emigracji zarobkowej, odżywiania i obyczajowości kształtowanej przez supermarkety. Rozdział trzeci dotyczy obyczajowości związanej z zaspokojeniem wartości witalnych: zdrowia i seksu. Porusza m.in. problem otyłości i anoreksji, różnorodnych zachowań seksualnych, problem trzeciej płci i homoseksualizmu. Rozdział czwarty traktuje o reliktach obyczajowych, związanych np. z rekreacją, formami życia społeczno-rodzinnego i towarzyskiego. Jest tu mowa o targach i jarmarkach, turniejach rycerskich, zwyczajach łowieckich, Ochotniczej Straży Pożarnej, a także o domowych formach życia towarzyskiego, o reliktach kultury szlacheckiej i żydowskiej. Rozdział piąty traktuje o obyczajowości religijno-świeckiej typu renesansu egzorcyzmów i pielgrzymek oraz nowych zjawisk dotyczących pochówku ludzi i zwierząt oraz zmian występujących w religijności wiernych i w życiu instytucji Kościoła. Rozdział szósty dotyczy obyczajowości młodego pokolenia. Są to zarówno zachowania patologiczne jak i godne uznania. Rozdział siódmy dotyczy obyczajowości życia artystycznego, naukowego i politycznego. Całość kończą rozważania dotyczące globalnego charakteru ponowoczesnej obyczajowości kreowanej przez media.

Wzrost potrzeb transportowania oraz rozwój sieci dróg i środków transportu spowodował gwałtowny wzrost natężenia ruchu i potrzebę prowadzenia pomiaru jego parametrów. Potrzeba ta wynikała z przepisów zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom ruchu drogowego, konieczności kontroli ich przestrzegania, zapotrzebowania na informację pomiarową dla systemów zarządzajcych infrastrukturą drogową i systemów monitorujących stan środowiska naturalnego. Pomiary parametrów ruchu są też wykorzystywane do modelowania i prognozowania rozwoju ruchu drogowego oraz prac planistycznych związanych z rowojem infrastruktury drogowej. Adresatami książki są inżynierowie ruchu drogowego, osoby zarządzające ruchem drogowym, osoby projektujące i wdrażające Inteligentne Systemy Transportu (ITS), inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego, pracownicy GDDKiA, pracownicy firm działających na polskim rynku w zakresie systemów monitorowania ruchu drogowego ITS, a także studenci wyższych uczelni technicznych.

Praca Pedagogika kultury w zarysie pomyślana została jako podręcznik akademicki i ma wszelkie szanse, żeby stać się publikacją zaliczaną do kanonu lektur na wielu kierunkach studiów humanistycznych, a przede wszystkim na kierunkach ?pedagogika? i ?kulturoznawstwo?. Autor ? wybitny znawca i reprezentant pedagogiki kultury ? przedstawił rodowód tego kierunku czy nurtu myśli pedagogicznej, nakreślił dzieje kształtowania się założeń filozoficznych i metodologicznych pedagogiki kultury, przywołał poglądy klasyków tego kierunku (tworzących w Polsce i w innych krajach). Przyjęty w tej pracy układ chronologiczno-problemowy pozwala śledzić losy pedagogiki kultury i jej zwolenników, pozwala także dostrzec dokonujące się przemiany i uwarunkowania przemian w pojmowaniu oraz uprawianiu pedagogiki kultury.

Dwuczęściowa 'Antropologia kulturowa' jest opracowaniem podręcznikowym przeznaczonym dla dydaktycznych potrzeb realizacji przedmiotu kształcenia pod tym samym tytułem a także samokształcenia osób zainteresowanych problematyką kultury. W zamyśle Autora celem tego podręcznika - jak pisze na s. 7,-'jest dostarczenie studiującym podstawowych wiadomości objętych programem przedmiotu, motywowanie do studiów przez wskazanie istotnej roli kultury w życiu każdego człowieka i narodu, przyjęcie roli przewodnika po bogatej literaturze przedmiotu, kierowanie samokształceniem oraz umożliwienie samokontroli stopnia opanowania wiadomości'. Obydwie części pracy zawierają zestawy pytań dla studentów przyporządkowane treści kolejnych rozdziałów, listę proponowanych lektur (w ujęciu komplementarnym) oraz bibliografię, (łącznie 394 strony tekstu) […]. Struktura pierwszej części p.t. 'Antropologia kulturowa, wprowadzenie do wiedzy o kulturze', zbudowana jest z sześciu merytorycznych rozdziałów oraz poprzedzających 'Uwag wstępnych' W 'Uwagach' Autor wykłada własne stanowisko w kwestii rozumienia tego czym jest antropologia kulturowa, uzasadnia interdyscyplinarny charakter antropologii oraz wielości wątków tematycznych podejmowanych przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny naukowe […] Pierwsza części pracy wprowadza czytelnika w podstawowe zagadnienia i pojęcia antropologii kultury. Autor analizuje genealogię pojęcia 'kultura', wskazuje źródła wieloznaczności i różnorodności ujęć tego pojęcia w kontekście innych pojęć jak 'natura' i 'cywilizacja', bada podstawowe składnik kultury (rzeczy, znaki i zachowania ludzi), wskazuje konsekwencje wąskiego i szerokiego rozumienia terminu. Rozdział drugi obszerniejszy, poświęcony został kategoriom i typom kultury, elementom składowym ( wartości, wzory, kanon, mity i symbole), systemom kultury (nauka, religia, sztuka, język, komunikacja interpersonalna ) oraz procesom kultury do których zaliczono powszechnienie i uczestnictwo w kulturze oraz animację kulturalną […] ...