Piątek Jarosław J. Bücher

Upowszechnienie dziejów wojennych państwa wymaga popularyzacji w różnym zakresie i na wielu poziomach. W polskiej historiografii niezwykle rzadko podejmowano dotąd próby opracowania dziejów wojen oraz wojskowości w ujęciu historyczno-turystycznym. Prezentowana publikacja jest pozycją łączącą w sobie wyniki badań historycznych z przystępną formą przekazu. Całości przyświeca cel promowania wiedzy historycznej, jak również walorów turystycznych regionu, w tym przypadku Poznania i miejscowości oddalonych od niego o kilkadziesiąt kilometrów. Praca zawiera opis 69 bitew, potyczek oraz oblężeń, które w ciągu ostatnich 1000 lat stoczono w 30 miejscach leżących w promieniu około 50 km od stolicy Wielkopolski. Przewodnik jest skierowany do każdego, kto chce poszerzyć swoją wiedzę na temat historii Wielkopolski, a szczególnie historii militarnej. Ma on ułatwić zwiedzanie pobojowisk oraz zorientowanie się w przebiegu bitew bezpośrednio na terenach, na których do nich doszło. Niech to nowe i wyjątkowe ujęcie zachęci do zagłębienia się w historię regionalną. dr Karol Kościelniak Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Poznaniu

Pod względem zakresu i struktury książka Fenomen walki partyzanckiej. Aspekt historyczno-wojskowy jest próbą zaprezentowania przez autorów kwestii, ich zdaniem, istotnych, odnoszących się do działań partyzanckich, choć mieszczących się w ramach dotychczasowych publikacji. Poszczególne rozdziały zostały opracowane tak, aby zaprezentować materiał poprzez analizę historii wojskowości współczesnej, jednak nie najnowszej. Posługując się metodą analizy materiałów już publikowanych, autorzy pragnęli dostarczyć czytelnikowi znacznego ładunku wiedzy o faktach natury historyczno-wojskowej, wiążąc je z rozumieniem walki partyzanckiej, określeniem jej wśród innych sposobów walki w skali taktycznej oraz z postępem techniki.

Publikacja jest efektem analizy naukowej problemów wynikających z zasinteresowania kluczowymi aspektami otaczającej nas rzeczywistości, a co ważne, determinującymi bezpieczeństwo państwa w wymiarze wewnętrznym i zewnętrznym.

Treścią niniejszego studium jest odtworzenie rozwoju nowej broni – czołgów – poprzez ukazanie czynników, które wpływały na tworzenie i funkcjonowanie ich formacji w latach 1918-1939. Przyjęte rozwiązania wobec nowego rodzaju broni wymagały stworzenia podbudowy teoretycznej ich funkcjonowania, co w pracy znajduje swoje potwierdzenie poprzez przedstawienie ówczesnych założeń doktrynalnych. Doświadczenia nabyte w toku użytkowania czołgów pozwoliły na wypracowanie struktur organizacyjnych, które tak w Polsce jak i w innych państwach wynikały także z właściwości techniczno-taktycznym czołgów. Te natomiast uzależnione były w znacznym stopniu od przyjętych koncepcji budowy przez państwo sił zbrojnych. Podkreślić należy, iż niemal wszystkie kraje do 1939 roku borykały się z rozwiązywaniem szeregu niewiadomych okresu pokojowego. Dotyczyły one nie tylko prawidłowego funkcjonowania sił zbrojnych, ale także środków finansowych na nie przeznaczanych czy przyjętych koncepcji ich rozwoju. Ostatecznym sprawdzianem przyjętych koncepcji mogło być tylko bojowe wykorzystanie formacji. Takich możliwości nie było wiele. W przypadku środków pancernych musiała nastąpić niemal pełna wojenna mobilizacja struktur państwa. Takiej sytuacji w latach 1918-1939 w Europie nie obserwujemy. Dlatego jednym z podstawowych zadań publikacji jest przedstawienie w oparciu o mało znane materiały źródłowe przemian formacji czołgów. Istotnym stało się również wykazanie w jakim zakresie zmiany dokonujące się w Polsce miały potwierdzenie w innych krajach.