Wrońska-Bukalska Elżbieta Bücher

Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud. Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gustav Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością, jego sercem była Czerwona Księga, wielki tom, który stworzył w latach 1914 1930. Rozwinął w tym dziele swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji które przekształciły psychoterapię z praktyki zajmującej się leczeniem chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Faktycznie lektura Czerwonej Księgi jest jak zwiedzanie nieznanego miejsca kultu. Aby zrozumieć tekst Junga poznać i posłuchać tworów jego nieświadomości trzeba samotności, ciszy, skupionego wysiłku. Jung odkrywa na nowo swoją duszę, wyobcowaną, podczas gdy służył duchowi czasu. Podejmuje szereg przygód i poznaje między innymi Eliasza, Salome, węża i Diabła. Praktykując aktywną wyobraźnię, Jung wywołuje postacie, z którymi się kontaktował i rozmawiał. Uważał, że sny stanowią gorszy wyraz treści nieświadomości, ponieważ we śnie istnieje mniejsze napięcie. Czerwona Księga wiernie rejestruje wizje, które Jung prywatnie zapisywał w swoich Czarnych Książkach, dodając komentarze i malując to, co widział w swych snach na jawie, aby zachęcić czytelników do zrozumienia psychologicznej natury symbolizmu i wezwać ich do nowego sposobu wejrzenia we własne dusze. Czym jest to, co czynię? pyta Jung samego siebie na początku swego najtrudniejszego eksperymentu. Odpowiada mu głos. To jest sztuka. Podczas Pierwszej Wojny Światowej Carl Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał konfrontacją z nieświadomością. Jego sercem była Czerwona Księga, wielki, iluminowany tom, który stworzył w latach 1914 1930, w którym zawarł rdzeń swych późniejszych teorii. Książka stanowi niezwykłe połączenie kaligrafii i sztuki, iluminowany manuskrypt, który wytrzymuje porównanie z Księgą z Kells i z dziełami Williama Blake'a. Ale chociaż Jung uważał Czerwoną Księgę za swoje najważniejsze dzieło, widziała ją zaledwie garstka ludzi. W końcu, prawie 80 lat po jej powstaniu, stała się dostępna w postaci faksymile, opracowanego przez badacza myśli Junga - Sonu Shamdasani. Wersja, którą publikujemy opracowana i opatrzona przypisami przez Shamdasaniego to tzw. Reader's Edition poza kilkoma czarno-białymi mandalami nie zawiera ilustracji

Problematyka opracowania trafnie wypełnia lukę publikacyjną na rynku wydawniczym, bowiem w sposób kompleksowy pokazuje zagadnienia i związki polityki pieniężnej oraz zrównoważonego rozwoju. To, co wyróżnia monografię na tle zbliżonych opracowań, to wyeksponowanie kontekstu obligacji w badaniach Recenzowane opracowanie ma wiele zalet, które wynikają m. in. z jego interdyscyplinarności, spojrzenia na problemy w sposób globalny i kompleksowy. Jak uprzednio wskazywano, ta kompleksowość podejścia czyni monografię atrakcyjną dla szerokiego kręgu odbiorców (czytelników), począwszy od naukowców, doktorantów i studentów zainteresowanych zarządzaniem (w tym finansami) z perspektywy realizowanych studiów, pogłębiania teorii oraz prowadzonych badań naukowych czy tematyki realizowanych/odbywanych zajęć, po praktyków mających do czynienia z polityką pieniężną i rozwojem zrównoważonym w ramach pracy zawodowej. Do grupy odbiorców można zaliczyć także te osoby, które chcą pozyskać lub pogłębić swoją wiedzę na temat polityki pieniężnej, bowiem monografia szczegółowo wyjaśnia i porządkuje podstawowe definicje i teorie z tego obszaru wiedzy. Z recenzji prof. dr hab. Magdaleny Zioło Uniwersytet Szczeciński

Sformułowane przez autorki cele badawcze uważam za w pełni zasadne i zarówno merytorycznie, jak również metodologicznie uzasadnione. Hipotezy badawcze (może nie implicite) zostały również właściwie sformułowane i są one istotne z punktu widzenia wkładu w rozwój w dyscypliny ekonomia i finanse. Dobór metod badawczych jest właściwy i uzasadniony merytorycznie oraz metodologicznie. Recenzowana monografia jest dziełem znakomitym. Sądzę, że praca będzie znakomitą lekturą zarówno dla naukowców zajmujących się finansami przedsiębiorstw, praktyków – finansistów i księgowych, jak również dla zaawansowanych w finansach studentów, dziennikarzy gospodarczych, a nawet polityków gospodarczych. Z recenzji prof. dr. hab. Sławomira Ireneusza Bukowskiego