„Mały Książę” to niezwykłe arcydzieło literatury światowej, które stało się
ulubioną lekturą wielu pokoleń dzieci i dorosłych na całym świecie. Zostało
przetłumaczone na dwieście pięćdziesiąt trzy języki i dialekty i wydane w
milionach egzemplarzy. Już od siedemdziesięciu lat Antoine de Saint-Exupéry w
tej baśniowej opowieści o małym złotowłosym chłopcu mówi o przyjaźni, miłości,
odpowiedzialności, samotności i cierpieniu. Bez zbędnego moralizowania, w
sposób prosty i bezpośredni, z dziecięcą naiwnością i otwartością dzieli się z
czytelnikami refleksjami nad tym, że „dobrze widzi się tylko sercem. To, co
najcenniejsze, jest niewidoczne dla oczu”. To nowe, eleganckie wydanie ze
starannie przygotowanymi klasycznymi ilustracjami Exupéry’ego, w dużym
formacie, wzbogacone o obszerny wstęp na temat życia i twórczości autora, a
także genezy i fenomenu „Małego Księcia”, z pewnością spodoba się kolejnemu
pokoleniu małych i dużych czytelników. Antoine de Saint-Exupéry – urodził się
29 czerwca 1900 roku w Lyonie w rodzinie arystokratycznej. Dzieciństwo spędził
u ciotki na zamku w Ain, później u babki w Var. Najpierw uczył się w szkole
jezuickiej, następnie w Szwajcarii i w Paryżu. Studiował na Wydziale
Architektury paryskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od najmłodszych lat
interesował się techniką i samolotami. W 1921 roku został powołany do służby
wojskowej i zdobył licencję pilota, a to zadecydowało o jego dalszym życiu. Po
odejściu z wojska osiadł w Paryżu, imając się różnych zajęć, a wolny czas
poświęcał na pisanie, swoją drugą życiową pasję. Debiutował w 1926 roku
opowiadaniem „Lotnik” w piśmie „Le Navine d’Argent”. W tym samym roku
zaangażował się jako pilot w towarzystwie lotniczym Aéropostale i latał
samolotami pocztowymi z Tuluzy do Dakaru. Później został szefem portu
lotniczego Cap Juby w Mauretanii. Napisał wówczas swoją pierwszą powieść
„Poczta na Południe” (1929). Następnie wyjechał do Ameryki Południowej, gdzie
zajmował się organizacją nowych połączeń lotniczych. W roku 1931 poślubił
Consuelę Suncio Sandoval de Gomez i wydał następną powieść, „Nocny lot”, która
przyniosła mu sławę. Gdy towarzystwo Aéropostale zbankrutowało, Air France
zleciło Saint-Exupéry’emu zbadanie możliwości utworzenia nowych linii
lotniczych w Afryce. Poważny wypadek w 1933 roku położył kres jego karierze
pilota, jednak Saint-Exupéry nie zaprzestał lotów całkowicie. W 1935 roku
podjął szaleńczą na owe czasy próbę przelotu z Paryża do Sajgonu, ale niestety
wraz z nawigatorem rozbił się na Saharze. W roku 1937 został poważnie ranny w
katastrofie lotniczej w Gwatemali. Podczas wielomiesięcznej rekonwalescencji w
Nowym Jorku napisał „Ziemię, planetę ludzi” (1939). W czasie II wojny
światowej brał udział w walkach jako pilot. Publikował także kolejne utwory:
„Pilota wojennego” (1942), „List do zakładnika” (1943) i „Małego Księcia”
(1943). Nalegał, by powierzano mu loty wywiadowcze, pomimo przekroczenia
granicy wieku. 31 lipca 1944 roku wystartował z Borgo na Korsyce. Nie powrócił
już nigdy.
Ich weiss nicht, was es ist, aber ich werde mit diesem Buch einfach nicht warm. Es ist mir irgendwie zu metaphorisch, zu moralisch, zu übertrieben. Vielleicht fehlt mir etwas dieser „Blick durch Kinderaugen“ um es zu verstehen. Schon alleine der Elefant in der Schlange… für mich ist es ein gewöhnlicher Hut, und ich kann mir nicht vorstellen, dass es viele Kinder gäbe, die in diesem hut einen Elefanten in einer Schlange erkennen würden.
Aber nun ja. Meins ist es nicht.
