BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ZIEMI (1917), jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku,
która w 1920 roku przyniosła Knutowi Hamsunowi literacką Nagrodę Nobla, jest
dziełem skupiającym w sobie najwartościowsze cechy jego pisarstwa. Ten
niezwykły poemat prozą, wyrażający zachwyt dla tajemnic życia i natury, wyrósł
z poczucia zagrożenia cywilizacją i wydarzeniami historycznymi. Mimo to jest
dziełem pełnym optymizmu i nadziei: ucieczki od poczucia bezsensu i zwątpienia
Hamsun radzi szukać w powrocie do korzeni człowieczeństwa, w odkrywaniu wciąż
na nowo łączności z prawami przyrody i całym wszechświatem. Organiczne
zespolenie z absolutem nadaje surowym i prostym bohaterom powieści wymiar
poetycki i uniwersalny.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ZIEMI (1917), jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku,
która w 1920 roku przyniosła Knutowi Hamsunowi literacką Nagrodę Nobla, jest
dziełem skupiającym w sobie najwartościowsze cechy jego pisarstwa. Ten
niezwykły poemat prozą, wyrażający zachwyt dla tajemnic życia i natury, wyrósł
z poczucia zagrożenia cywilizacją i wydarzeniami historycznymi. Mimo to jest
dziełem pełnym optymizmu i nadziei: ucieczki od poczucia bezsensu i zwątpienia
Hamsun radzi szukać w powrocie do korzeni człowieczeństwa, w odkrywaniu wciąż
na nowo łączności z prawami przyrody i całym wszechświatem. Organiczne
zespolenie z absolutem nadaje surowym i prostym bohaterom powieści wymiar
poetycki i uniwersalny.
